Abdullah b.Atik el-Hazercî Seriyyesi

Seriyyenin komutanı İbrânîce bilen[385] Abdullah b. Atîk b. Kays b. el-Esved, Uhud Savaşı’ndan itibaren bütün gazvelere katıldı. Ebû Dâvûd ve Begavî’ye göre, Hz. Ebû Bekir’in (r.a.) hilafeti döneminde dinden dönenlere (ridde) karşı yapılan Yemâme Savaşı’nda (H. 12) şehit oldu.[386]

Yahûdî zenginlerinden Ebû Râfi’ Sellâm b. Ebi’l-Hukayk en-Nadrî, Hayber’de ikamet ederdi ve burada müstahkem bir kaleye sahipti.[387] O, Hz. Peygamber (a.s.) aleyhindeki her girişimi bütün gücüyle destekledi ve Hendek Savaşı’nı organize eden komitenin bir üyesi olarak aktif rol aldı.

Hz. Peygamber (a.s.), üçü ensârın Hazrecli Benî Selime kolundan, ikisi onların müttefiklerinden olmak üzere toplam beş kişilik bir grubu, İslâmiyet aleyhindeki tahrik ve faaliyetlerini devam ettirdiği için Ebû Râfi’e karşı görevlendirdi. Bu grup:

(1) Abdullah b. Atîk,
(2) Abdullah b. Üneys ( ,(عبد الله بن أنيس
(3) -Hz. Peygamber’in (a.s.) cengâver süvarisi- Ebû Katâde el-Hâris b. Rib’î (v. 54/674),
(4) Esved b. Hûzâî el-Eslemî ( الأسود بن خزاعي الأسلمي veya Huzâî b. el-Esved: خزاعي بن الأسود : Benî Sevâd b. Ganm b. Selime’nin halifi/müttefiki) ile
(5) Mes’ûd b. Sinan el-Eslemî’den ( مسعود بن سنان الأسلمي : Benî Ganm b. Selime’nin
halifi) müteşekkildi.

Mûsâ b. Ukbe’ye göre seriyyede görev alanlar yedi, Buhârî’ye göre ise altı kişidir.[388]

Gruba, çocuklara ve kadınlara asla zarar vermemeleri emredildi. Abdullah b. Atîk ve arkadaşları bir baskın sonucu Ebû Râfi’i evinde öldürüp Medine’ye döndüler. Hz. Peygamber (a.s.), bir Cuma günü Mescit’te hitap ederken seriyyeciler Medine’ye döndü. Hz. Peygamber (a.s.) onları görünce: “Yüzler kurtuldu” أفلحت الوجوه) ) buyurdu.

Hz. Peygamber (a.s.), görmesi zayıf olduğu için Ebû Râfi’in konağında aceleyle merdivenlerden inerken ayağı kırılan ve arkadaşlarının yardımıyla Medine’ye dönen Abdullah b. Atîk’in ayağını mesh etmiş ve Allah’ın izniyle rahatsızlığından eser kalmamıştır.[389]

Hayberli Yahudiler Ebû Râfi’ Sellâm b. Ebi’l-Hukayk öldürülünce Üseyr b. Râzim başkan yaptılar[390]

Kasım Şulul, Son Peygamber Hz. Muhammed’in (a.s.) Hayatı, 2014, ss.586-587

[384] Zürkânî (1996 n.), III,141-142.
[385] Şâmî, VI,104; Zürkânî (1996 n.), III,144.
[386] İbn Hacer, el-İsâbe, II,341; Zürkânî (1996 n.), III,141.
[387] İbn Hacer, Fethü’l-Bârî, VII,340,342-343.
[388] Bkz. Şâmî, VI,102.
[389] Vâkıdî, I,391; İbn Sa’d, I,91; Taberî, III,100; İbn Hazm, Cevâmi’, s. 157-158; İbn Abdilber, el İstî’âb,II,364-365; İbnü’l-Esîr, Üsdü’l-Ğâbe, I,129; II,162; III,312-314; Şâmî, VI,103-14.
[390] Şâmî, VI,111.