Şuca’b. Vehb el-Esedi’nin Siyyi Seriyyesi için gönderilmesi

Rebiülevvel H. 8.[82]

Şücâ’ b. Vehb
Ebû Vehb Şücâ b. Vehb (veya Ebî Vehb), Adnânî Benî Esed b. Huzeyme b.Müdrike b. İlyâs b. Mudar’a mensup olup Kureyşli Benî Abdişşems’in halîfidir.

Naif, uzun boylu ve hafif kambur bir zattır. İlk Müslümanlardan olan Şücâ b.Vehb ve kardeşi Ukbe, Habeşistan hicretine ve başta Bedir olmak üzere Hz. Peygamber’in bütün gazvelerine katıldılar. Yahudiler: “Biz Allah’ın çocukları ve sevdikleriyiz” deyince,-Şücâ’ın kardeşi- Ukbe b. Vehb, Sa’d b. Muâz ve Sa’d b. Ubâde: “Ey Yahudiler! Allah’tan korkun! Allah’a yemin olsun ki siz kesin bir surette Muhammed’in Allah Elçisi olduğunu biliyorsunuz” diye karşılık vermişlerdir. 

Şücâ’ b. Vehb, muâhâtta, okuma-yazma bilen, Câhiliye’de el-kâmil diye nitelenen şahsiyetlerden Ebû Leylâ Evs b. Havlî el-Ensârî el-Hazrecî es-Sâlimî ( أوس بنbخولي الأنصاري الخزرجي السالمي ) ile kardeş oldu. İslâm’a davet mektubuyla Dımaşk emîri Hâris b. Ebî Şimr el-Gassânî ve Cebele b. Eyhem’e elçi olarak gönderildi. Hz. Ebû Bekir’in (r.a.) hilafeti döneminde dinden dönenlere (ridde) karşı yapılan Yemâme Savaşı’nda (H. 12) şehit oldu [83]

es-Siy Seriyyesi
Seriyye, Bi’rimaûne’de (Safer H. 4) kırk kişilik İslâm’a davet heyetinin katledildiği hâdiseye bir cevaptır. Şücâ’ b. Vehb, 24 kişilik bir birlikle, Medine’ye beş günlük mesafede Medine-Basra arasında bulunan es-Siy[84] denilen yerde bulunan Hevâzinli Benî Âmir’e karşı sevk edildi. Birlik gündüz gizlenip gece yol aldı ve Benî Âmir’e baskın yaparak elde edilen ganimetlerle Medine’ye döndü.[85] Vâkıdî, seriyyenin on beş gün sürdüğünü kaydeder. Vâkıdî, İbn Ebî Sebre’ye bu seriyyeyi hiç kimseden duymadığını söylemiş o da: “İlim, öğrendiklerinden ibaret değildir” diye cevap vermiş, Vâkıdî ise: “Evet, Vallahi doğru söylüyorsun” diyerek onu doğrulamıştır.[86]

Kasım Şulul, Son Peygamber Hz. Muhammed’in (a.s.) Hayatı, 2014, ss.698

[82] Vâkıdî, II,753; İbn Sa’d, II,127; Belâzürî, Ensâb, I,487.

[83] Şücâ’ b. Vehb için bkz. İbn Sa’d, I,258; III,94-95; Taberî, III,237; İbn Abdilber, el-İstî’âb, II,161; İbnü’l- Esîr, Üsdü’l-Ğâbe, II,583; İbn Hudeyde el Ensârî, I,215-216; İbn Hacer, el-İsâbe, II,138; Zürkânî (1996 n.), V,46.
[84] İbn Sa’d, II,127; Zürkânî (1996 n.), III,337.
[85] Vâkıdî, I,347-348.
[86] Vâkıdî, II,753.